«الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُوْلَئِكَ هُمْ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ» عاقلان هدایت یافته،حرفها را میشنوند و سپس بهترین را انتخاب میکنند(سوره مبارکه زمر آیه 18)
جمعه ۱۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 19:10 - 2024 May 03
- رهبر انقلاب: اگر مردم وارد میدان اقتصاد شوند تولید جهش پیدا میکند
- سخنرانی نوروزی مقام معظم رهبری در جمع اقشار مختلف مردم
- سخنرانی نوروزی مقام معظم رهبری در جمع اقشار مختلف مردم
- تصویری از واقعیت که واقعی نیست!
- رهبر معظم انقلاب: حضور مردم در انتخابات ۱۱ اسفند یک جهاد بود/ کمکها به سیلزدگان سیستان و بلوچستان ادامه پیدا کند
- رهبر انقلاب: ایجاد تردید و تعلل در خواص مهمترین برنامه دشمن است
- مهمترین محورهای بیانات رهبر انقلاب در دیدار مداحان
- بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اقشار مختلف بانوان
- بیانات رهبری در دیدار قهرمانان ورزشی و مدالآوران بازیهای آسیایی و پارا آسیایی
- سگ به دریای هفتگانه مشوی!
- نصرالله: آمریکا عامل اصلی جنایات است/ ناوها و پایگاههای آمریکا در منطقه هدف مقاومت است
- رهبرانقلاب: آمریکا شریک قطعی جنایت و نگران متلاشی شدن رژیم صهیونیستی است
- قتل عام فرشتگان!
- رهبرانقلاب خطاب به شیخ زکزاکی: شما مصداق مجاهد حقیقی فی سبیل الله هستید
- ارباب! کشتیات جا دارد؟ ما جاماندهایم از قافله سالار حسینی
کافه داستان نای ذی / داستان‌های پند آموز شب
نظافتچی ساختمان یک زن جوان است که هر هفته همراه دخترک پنج ساله‌‌ش می‌آید.
امروز درست جلوی واحد ما صدای تی کشیدنش قاطی شده بود با گپ زدنش با بچه.
پاورچین، بی‌صدا، کاملا فضول رفتم پشت چشمیِ در، بچه را نشانده بود روی یک تکه موکت روی اولین پله.
بچه گفت: بعد از اینجا کجا میریم؟
مامان: امروز دیگه هیچ‌جا. شنبه‌ها روز خاله‌بازیه...
کمی بعد بچه می‌پرسد: فردا کجا میریم؟
مامان با ذوق جواب می‌دهد: فردا صبح میریم اون‌جا که یه بار من رو پله‌هاش سُر خوردم...
بچه از خنده ریسه می‌رود.
مامان می‌گوید: دیدی یهو ولو شدم؟
بچه: دستتو نگرفته بودی به نرده میفتادیا...
مامان همان‌طور که تی می‌کشد و نفس‌نفس می‌زند می‌گوید: خب من قوی‌ام.
بچه: اوهوم، یه روز بریم ساختمون بستنی...
مامان می‌گوید که این هفته نوبت ساختمون بستنی نیست.
نمیدانم ساختمان بستنی چیست، ولی در ادامه از ساختمان پاستیل و چوب‌شور هم حرف می‌زنند.
بعد بچه یک مورچه پیدا میکند، دوتایی مورچه را هدایت میکنند روی یک تکه کاغذ و توی یک گلدان توی راه‌پله پیاده‌اش میکنند که بره پیش بچه‌هاش بگه منو یه دختر مهربون نجات داد تا زیر پا نمونم.
نظافت طبقه ما تمام میشود...
دست هم را میگیرند و همین‌طور که می‌روند طبقه پایین درباره آن‌دفعه حرف می‌زنند که توی آسانسور ساختمان شیشه ای گیر افتاده بودند.
مزه‌ی این مادرانگی کامم را شیرین میکند، مادرانگی‌ای که به زاییدن و سیر کردن و پوشاندن خلاصه نشده، مادر بودنی که مهدکودک دو زبانه، لباس مارک، کتاب ضدآب و برشتوکِ عسل و بادام نیست.
ساختن دنیای زیبا وسط زشتی‌ها از مادر، مادر می‌سازد!!
منبع: تولیدی
