ابوذر غفاری،یار با وفای رسول خدا صلی الله علیه و آله و امام علی علیه السلام

از دیگر پرچمداران بصیرت در صدر اسلام، یار با وفای رسول خدا صلی الله علیه و آله و امام علی علیه السلام،

ابوذر غفاری است. او دارای چنان منزلت درخشانی بود که پرتوهای خیره کننده

آن از ورای قرنها هنوز چشم دل هر بیننده بصیر را می نوازد. ابوذر، اسلام شناسی

نیرومند، مکتب شناسی مقتدر، و نمونه کامل یک مسلمان حقیقی است که

همواره در برابر جریان باطل به ویژه معاویه مقاومت نمود و هیچ گاه تن به ذلت

نسپرد. ابوذر پیوسته حاکمان خوشگذران و تن آسای اموی را محکوم و نکوهش

می کرد و با الهام از عقیده و بینش خود نسبت به حقیقت اسلام، به سرزنش آنها

می پرداخت. به نقل سید قطب فریاد ابوذر ضجه ای برخاسته از روح اسلام بود.

نقل است که معاویه شبی هزار دینار برای ابوذر فرستاد تا او را تطمیع کند.

ابوذر همان شب پولها را بین فقرا تقسیم کرد و از اعتراض به معاویه دست نشست.

فردای آن روز معاویه کسی را فرستاد که دیشب پول را اشتباهی آوردم، آن را پس

بده وگرنه دچار خشم معاویه خواهی شد! ابوذر پاسخ داد: «همه آنها را بین فقرا

تقسیم کردم، سه روز به من مهلت بده تا آنها را جمع کنم.» او حاضر نشد در برابر

پول و زخارف دنیا جریان باطل را تایید کند و همواره جریان حق را بر جریان باطل

ترجیح داد.

ابوذر، مشعل فروزانی بود که به فرموده پیامبر خدا صلی الله علیه و آله راستگوتر از او در میان

امت نبود، یک لحظه حقانیت کسانی جز اهل بیت علیهم السلام را تصدیق نکرد و هیچ گاه

در انحراف خواص نابکار شریک نشد و سعی نمود با روشنگری و بیان حقایق و

دریدن پرده های جهل و خرافه، دشمنان را به عقل گرایی و منطق باوری فرا خواند.

حجر بن عدی

حجر بن عدی معروف به «حجر الخیر» از زاهدترین اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله بود. او

بعدها در شمار اصحاب علی علیه السلام و از شیعیان مخلص و ثابت قدم آن حضرت در آمد.

حجر در جنگ جمل به یاری امام علی علیه السلام برخاست27 و در جریان جنگ صفین با

رشادتی بی نظیر تا آخرین لحظات، در حالی که بسیاری امام را ترک کرده بودند،

در کنار علی علیه السلام حضور داشت. وی پس از شهادت علی علیه السلام از محرّکین مردم برای

بیعت با امام حسن مجتبی علیه السلام بود. در این دوران حاکم کوفه مغیره بن شعبه بود که

بدگویی های فراوانی نسبت به علی علیه السلام می کرد. حجر از جمله کسانی بود که همواره

نسبت به این موضوع اعتراض می کرد و با درایت و بصیرت خویش در مقابل

فتنه های دشمنان مقاومت می نمود.

فعالیتهای ضد اموی حجر در کوفه چنان پررنگ گردید که زیاد ابن ابیه که پس

از مغیره حاکم کوفه شده بود به ناچار وی و شماری از یارانش را که چهارده نفر

می شدند به سوی شام گسیل داشت. پیش از رسیدن آنان به شام، معاویه افرادی

را نزد حجر و یارانش فرستاد و پیشنهاد کرد اگر از علی علیه السلام بیزاری جویند، کشته

نمی شوند؛ اما آنها این مطلب را نپذیرفتند؛ سپس قبرهایی برای خود کنده، شب تا

صبح به عبادت گذراندند و فردای آن روز به شهادت رسیدند.

حجر بن عدی از خواص بابصیرت تاریخ صدر اسلام است که در سخت ترین

شرایط دست از حمایت امام حق بر نداشت، چرا که برای صاحبان بصیرت حق

مطرح است و آنان با قطب نمای بصیرت موضع گیریهای خود را تنظیم می کنند و

در این راه تمام مشکلات را به جان می خرند و با آغوش باز به استقبال پیامدهای

دفاع از حق می روند.