دانشجو؛ نه تزیینی برای قاب عکس، که نیروی گمشده توسعه/ نی ریزشهرِ ظرفیت‌های هدررفته

⭕شانزدهم آذر هر سال، فرصتی است برای مرور نقش دانشجو در جامعه؛ نقشی که نه یک واژه تشریفاتی، نه یک ابزار تبلیغاتی و نه یک تجمع نمادین، بلکه موتور محرک پیشرفت است. اما در نی‌ریز ما، این موتور پرقدرت سال‌هاست تقریبا خاموش مانده است.

⭕امروز در شهرستان نی‌ریز حدود 3500 دانشجو در چهار مرکز دانشگاهی (آزاد اسلامی، پیام نور، علمی‌کاربردی، ملی مهارت) مشغول تحصیل‌اند و بیش از ۹۰ درصد آن‌ها بومی شهرستان هستند. پرسش اصلی این است: این ظرفیت عظیم علمی، چه سهمی در آینده‌ی شهرستان و تصمیمات مسئولین برای تدوین برنامه های توسعه ای دارند؟ صادقانه پاسخ دهیم؛ تقریباً هیچ!

⭕نی‌ریز یکی از بزرگ‌ترین قطب‌های معدنی کشور است و این انتظار از مراکز آموزش عالی می رود که حداقل این رشته تحصیلی را تا مقاطع ارشد و دکتری ارائه دهند ولی متاسفانه در حال حاضر یک رشته مرتبط با معدن آن هم فقط در مقطع کاردانی در دانشگاه آزاد اسلامی فعال است و در نیمسال جدید تحصیلی نیز این رشته با تلاش و پیگیری مسئولین به جمع رشته ها در مقطع کارشناسی بازگردانده شده هر چند علیرغم نیاز شهرستان به این رشته، ولی این رشته در مجموعه دانشگاهی شهرستان از پویایی لازم برخوردار نیست.

⭕نی‌ریز در حوزه کشاورزی در بسیاری از محصولات رتبه ممتاز استان و کشور را دارد، اما نه تنها دانشگاه یا دانشکده کشاورزی ندارد، بلکه حتی یک رشته تحصیلی در این حوزه در دانشگاه‌ها فعال نیست!!

⭕در صنعت سنگ تمام نقاط دنیا ، سال‌هاست صحبت از ارتقای بهره‌وری، ایجاد ارزش افزوده، اختراع و نوآوری برای حداکثر استفاده از منابع می‌شود اما هیچ ارتباط ساختاری میان دانشگاه‌ها و صنعت در این شهرستان شکل نگرفته و حتی یک مرکز تحقیقاتی ساده یا دفتر ارتباط با صنعت فعال در نی ریز وجود ندارد!!

⭕سؤال روشن است: چرا؟
چرا نیروی جوان، تحصیل‌کرده و متخصص این شهر صرفاً «تماشاچی» توسعه است، نه «عامل» آن؟ مسئولین محترم ، مدیران ارجمند ، دانشجو را به قاب عکس نچسبانیم ، دانشجو وسیله تزئینی نیست که کنار میز شما بنشیند و برای مراسم‌های مناسبتی مورد استفاده شعاری و تبلیغاتی قرار گیرد.

⭕دانشجو وجدان بیدار جامعه، روح عدالت‌خواهی، مرکز آزاداندیشی و موتور مطالبه‌گری منطقی است ، جامعه‌ای که دانشجوی پرسش‌گر نداشته باشد، گرفتار شعارزدگی، تصمیم‌های سلیقه‌ای و مدیریت غیرعلمی می‌شود.
 
⭕رهبر انقلاب بارها تأکید کرده‌اند که دانشگاه محل آزاداندیشی و گفت‌وگوی نقادانه است. اما در دانشگاه‌های نی‌ریز جای این کرسی‌های آزاداندیشی خالی است و اگر هم هر از گاهی به شکل نمادین و آن هم به مناسبتهای خاص برای پر کردن برنامه ها چنین مراسمی برگزار می شود هیچ خروجی منطقی و علمی ندارد .

⭕وقتی مطالبه‌گری علمی و منطقی بر پایه پژوهش و مستندات در دانشگاه شکل بگیرد، دیگر برخی افراد که گاها بی‌تجربه و کم‌دانش هم هستند نمی‌توانند با ادعای «فعال اجتماعی» یا «منتقد» و «مطالبه گر »، عقده‌های شخصی را بر سر جامعه خالی کند. دانشگاه باید محل گفت‌وگو، نقد مبتنی بر دانش، مطالبه گری منطقی و ارائه راه‌حل‌ها و راهکارهای مبتنی بر علم باشد.

⭕اکنون پرسش مستقیم از مسئولان شهرستان، شورای فرهنگ عمومی، فرمانداری و مدیران دانشگاه‌ها این است ، برای استفاده از ظرفیت تقریبا ۳۵۰۰ دانشجو در صنعت، کشاورزی، مدیریت شهری، فرهنگ و فناوری چه برنامه‌ای دارید؟

⭕تا امروز پاسخ تقریبا«سکوت» بوده است. اما از امروز  اگر میخواهید خودتان و حوزه خدمتیتان رشد کند و مردم ثمرات مدیریت شما را انگونه که باید، ببینند،  باید برنامه‌محور، شفاف و قابل ارزیابی پاسخ این سئوال را بدهید  که چه برنامه‌ای برای استفاده و حضور دانشجویان در برنامه ها و حوزه های مختلف اجتماعی،سیاسی و فرهنگی شهرستان دارید؟

⭕نی‌ریز شهری غنی از منابع خدادادی است، اما آیا آنچنان که باید از مدیریت علمی و نیروهای خلاق  برای بهره وری از این منابع ، ایجاد اشتغال، تولید ثروت و رفاه اجتماعی ، بهره می برد؟

⭕ امروز در این شهرستان آب، سنگ، معدن، محصولات کشاورزی و ده‌ها ظرفیت دیگر، به دلیل نبود مشارکت دانشگاهی سال‌هاست قربانی روش‌های سنتی و مدیریت‌های کلیشه ای و دستوری شده‌اند و در بسیاری از صنایع، اگر امروز اتفاق مثبتی وجود دارد، تصادفی است نه حاصل برنامه.

⭕تا زمانی که دانشگاه‌ها وارد میدان توسعه شهرستان نشوند، نی‌ریز همچنان درجا می‌زند و تا روزی که دانشجو را بپذیریم، نه تحمل کنیم؛ مطالبه‌گری علمی را تشویق کنیم، نه بترسیم؛ نی‌ریز از «شهرِ ظرفیت‌های هدررفته»، به «شهرِ پیشرفت» تبدیل نخواهد شد.

⭕ روز دانشجو مبارک؛ اما کاش امسال، آغاز یک تغییر باشد، نه فقط تکرار یک پیام تبریک.